Miłosierdzie Boże. Ostatnia nadzieja świata.

Autor: o. Livio Fanzaga, Saverio Gaeta

Tytuł: Miłosierdzie Boże. Ostatnia nadzieja świata.

Tytuł oryginalny: La Divina Misericordia

Tłumaczenie: o. Wiesław Szymon OP

Wydawnictwo: Esprit

Rok wydania: 2013

Stron: 164

ISBN:978-83-63621-23-0

Moja ocena: 4/6

„Psychologiczna postawa człowieka naprawdę wierzącego w Boga wyraża się w otwieraniu serca na Niego i przyjmowaniu Jego woli. W relacjach z Nim odkrywamy Jego miłość, poprzez wiarę i modlitwę przekonujemy się, że jesteśmy nieskończenie kochani, a także zdajemy sobie sprawę, że tej miłości i miłosierdzia Bożego bardzo potrzebujemy.” s.29

Ojciec Livio Fanzaga jest dyrektorem włoskiego Radio Maria, autorem licznych książek religijnych, a także znawcą objawień w Medjugorie. Od 1985 r. spotyka się i przyjaźni z widzącymi z Medjugorie. Przeprowadził z nimi wiele wywiadów i osobistych rozmów. Dlatego jego spojrzenie na Medjugorie, objawienia i tajemnice ma szczególną wartość świadectwa oddania i zawierzenia Maryi.

Najnowsza książka o.Livia Fanzagi „Miłosierdzie Boże. Ostatnia nadzieja świata” ma na celu uświadomić wszystkim ludziom, że Bóg jest miłosiernym i kochającym Ojcem, który pragnie zbawić i uczynić szczęśliwym każdego człowieka.

Książka została napisana w formie fascynującego wywiadu przeprowadzonego przez włoskiego dziennikarza religijnego Saverio Gaetą.

Celem Chrześcijaństwa jest przede wszystkim prowadzenie ku miłości w relacji między obdarzoną umysłem, ale również sercem, osobą ludzką i samym Bogiem. To właśnie On jako pierwszy przychodzi do nas z darem swej miłości i pokazuje nam, że potrafi wybaczać, odpuszczając nam podczas Chrztu Świętego, grzech pierworodny.

W teologii chrześcijańskiej Miłosierdzie Boże jest jednym z największych przymiotów Boga. Objawiło się ono już w akcie stworzenia świata. Bóg upodobał sobie Naród Wybrany i zawarł z nimi przymierze na górze Synaj. Dał im również przykazania, które pokazują jak żyć zgodnie z jego prawami w miłości i przyjaźni z bliźnimi. Następnie zesłał na Ziemię swojego syna – Jezusa, który odkupił nasze grzechy umierając na krzyżu.

Prawda o miłosierdziu Boga względem ludzi jest powszechnie uznawana za sprawą m.in. św. Faustyny Kowalskiej, oraz potwierdzona przez papieży, m.in. przez bł. Jana Pawła II w encyklice Dives in misericordia.

Nabożeństwo do miłosierdzia Bożego jest jednym z najważniejszych jakie znamy. Jego rola rośnie zwłaszcza w naszych czasach.

„Zamiast być społeczeństwem baranków, okazujemy się społeczeństwem wilków, ponieważ dechrystianizacja doprowadziła do utraty istotnego wymiaru naszej ludzkiej wspólnoty – straciliśmy z oczu Boga, który jest miłością, miłosierdziem i bezinteresownością. Wszystko to doprowadziło do powstania społeczeństwa bezlitosnego, zrodziło masową samotność i wytworzyło niebezpieczne wewnętrzne postawy, w których dominuje jednego przed drugim.” s.29

Jednak nawet w takiej sytuacji Bóg nie karze świata, lecz ukazuje mu swe zbawcze miłosierdzie.

Takim niepodważalnym dowodem na to jest postać bł. Faustyny Kowalskiej – zakonnicy ze Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia, mistyczki, stygmatyczki i wizjonerki.

Faustyna już od dziecka odczuwała powołanie do życia konsekrowanego, ale jej rodzina była zbyt biedna, by ją w tym wspomóc. Zaczęła więc myśleć o małżeństwie. Wtedy ukazał jej się Jezus w cierniowej koronie i powiedział do niej „Jak długo będziesz się ze mnie naśmiewać.” To uświadomiło jej, że musi pokonać wszelkie trudności by powierzyć swoje życie Bogu.

Jezus Chrystus objawiał się Faustynie wielokrotnie. Rozmawiał z nią i nakazał jej stworzenie kultu Miłosierdzia Bożego jak np. namalowanie obrazu, napisanie Koronki, wprowadzenie Świętego Miłosierdzia wraz z nowenną oraz Godziny Miłosierdzia. Wszystkie swoje objawienia siostra Faustyna zapisuje w Dzienniczku.

Kolejną ważną postacią, która podkreślała jak ważne jest Miłosierdzie Boże był bł. Jan Paweł II. Jeszcze jako Kardynał wykazał jak bardzo głęboka teologicznie jest treść Dzienniczka siostry Faustyny. Udowodnił autentyczność jej objawień i dzięki temu zapobiegł zakazowi nabożeństwa do Miłosierdzia Bożego. Doprowadził też do kanonizacji Faustyny Kowalskiej.

W swojej książce autor podkreśla wielokrotnie, że prawdziwym lekarstwem dla dzisiejszego świata jest powrót do Boga.

„To wiara i modlitwa powodują, że nawet kamienne serce staje się sercem z ciała i otwiera się na miłości Boga, a co za tym idzie te dwie rzeczy zmieniają również naszą postawę wobec braci, kształtują miłosierne serce, jaki chciałby w nas widzieć Jezus.” s.29-30

Ojciec Livio pokazuje nam również w swojej książce, znaczenie i historię Koronki do Bożego Miłosierdzia. To właśnie dzięki odmawianiu koronki wzmacniamy swoją wiarę i możemy wyprosić dla nas łaski Boga.

Drugim takim ważnym nabożeństwem w liturgii jest Nowenna – odmawiana przez dziewięć kolejnych dni, najczęściej poprzedzających ważne święto. Jest to narzędzie, które ma doprowadzić do zbawienia dusz, pozwala nam również zrozumieć znaczenie Odkupienia.

Książka niewątpliwie porusza bardzo ciekawą tematykę. Podzielona została na części, z których każda poświęcona jest innej kwestii Miłosierdzia Bożego: Podstawy Miłosierdzia, Śladami Jana Pawła II, Siostra Faustyna i Boże Miłosierdzie, Koronka do Bożego Miłosierdzia, Nowenna do Miłosierdzia Bożego itd.

Na końcu książki jest dodatek z Nabożeństwami do Miłosierdzia Bożego: Koronka, Nowenna, Godzina Miłosierdzia, Obraz, Święto, Nowenna matki Speranzy.

Jest to książka którą powinno się przeczytać. Napisana prostym zrozumiałym językiem, ciekawie i bez jakiś teologicznych wywodów.

„Miłosierdzie Boże. Ostatnia nadzieja świata.” pozwoli nam zmienić swoje życie, wzmocnić wiarę i uwierzyć w Boże Miłosierdzie. Polecam

Za możliwość przeczytania książki dziękuję wydawnictwu