niedziela, 29 kwietnia 2012

Prześwietny raport kapitana Dosa


Autor: Eduardo Mendoza
Tytuł: Prześwietny raport kapitana Dosa
Tytuł oryginalny: El ultimo trayecto de Horacio Dos
Tłumaczenie: Magdalena Tadel
ISBN: 978-83-240-1689-1
Wydawnictwo: Znak
Rok wydania: 2012
Stron: 159
Moja ocena: 4/6

Eduardo Mendoza jest wybitnym współczesnym pisarzem hiszpańskim. Jest autorem wielu powieści między innymi „Przygody fryzjera damskiego”, „Sekret hiszpańskiej pensjonarki”, „Oliwkowy labirynt”, „Niewinność zagubiona w deszczu” czy „Brak wiadomości od Gurba”.
Miłośnikom twórczości pisarza wydawnictwo Znak proponuje kolejną jego powieść „Prześwietny raport kapitana Dosa”. Tym razem autor przenosi na w przestrzeń kosmiczną. Na statku kosmicznym dowodzonym przez kapitana Horacio Dosa zaczynają się kończyć zapasy. Brakuje wody, jedzenia a w sektorze upadłych kobiet szamponu i różu do policzków. Najgorsze jest to, że nikt nie wie, gdzie zmierza statek z przestępcami na pokładzie i jak długo jeszcze będą lecieć. Kapitan Dos postanawia więc, że wylądują na najbliższej stacji, by uzupełnić zapasy. Nie wszyscy jednak uważają to za dobry pomysł. O wszystkich przygodach mieszkańców wahadłowca dowiadujemy się z dziennika prowadzonego skrupulatnie przez kapitana. Nie jest to typowy wahadłowiec. Został on podzielony na sektory: Sektor Upadłych Kobiet, sektor Przestępców i sektor Nieprzewidywalnych Staruszków. Możemy się więc domyślać, że taka mieszanka postaci nie zapewni na statku spokoju. Tak zostaje na statku panuje chaos.

Charakterystyczne poczucie humoru Eduardo Mendoza tym razem, aż tak mnie nie zachwyciło. Jednak książkę czytało mi się bardzo fajnie i szybko. To fantastyczna satyra na świat polityki i współczesne społeczeństwo, gdzie ciągle dochodzi do jakiś matactw. Osoby na wysokich stanowiskach, które nie zawsze mają wiedzę odpowiednią do obejmowanego przez nich resortu, potem podpisujący złe decyzje i dopuszczające się nadużyć – podobnie jak dowodzący statkiem ludzie. Niejednokrotnie słyszymy o współpracy rządzących ze środowiskiem przestępczym, a są przecież kraje gdzie politykami kieruje mafia. Wszystko to świetnie ujął w swojej powieści hiszpański pisarz. Przecież jest on świetnym obserwatorem i satyrykiem.
Tak naprawdę to pod postaciami bohaterów, każdy odnajdzie cząstkę siebie. Musimy podejmować podobne decyzje jak kapitan i rozwiązywać podobne problemy, problemy, które często staramy się ukryć, a potem błądzimy w świecie absurdu, jak ten statek kosmiczny w układzie planetarnym – od stacji do stacji.
Nietypowa fabuła i wspaniały styl pisania zachęcają do czytania. Autor ciągle czymś nas zaskakuje, więc trudno oderwać się od lektury i nawet nie wiemy kiedy a docieramy do końca powieści.
Eduardo Mendoza gwarantuje nam dużą dawkę humoru i fajną lekturę na popołudnie.

Dla mnie nie jest to ostatnie spotkanie z tym autorem, na półce czeka już kolejna jego powieść.

Za możliwość przeczytania książki dziękuję wydawnictwu Znak literanova

piątek, 20 kwietnia 2012

Klejnot Medyny - Sherry Jones


Autor: Sherry Jones
Tytuł: Klejnot Medyny
Tytuł oryginalny: The Jewel of Medina
Tłumaczenie: Maria Smulewska
ISBN: 978-83-7515-135-0
Wydawnictwo: Otwarte
Wydanie: II (wersja kieszonkowa)
Rok wydania: 2010
Stron: 392
Moja ocena: 6/6

"Posłuchaj opowieści o dawnych czasach i odległych krainach o świecie przepełnionym zapachem szafranu i róż. Posłuchaj opowieści o koczownikach wędrujących po piaskach pustyni,mieszkających w namiotach utkanych z wielbłądziej sierści,o karawanach załadowanych perskimi dywanami i wonnymi kadzidłami.Posłuchaj opowieści o kobietach, które noszą zwiewne szaty,czernią koholem oczy i malują henną na dłoniach misterne wzory, oraz o mężczyznach cenniących honor bardziej niż życie" s.7

Sherry Jones to amerykańska dziennikarka przez wiele lat współpracująca z „Newsweekiem”. Interesuje się fotografiką, gra na pianinie i uwielbia gotować. W wieku czterdziestu lat przeczytała informacje na temat Aiszy bint Abi Bakr, która stała się inspiracją do napisania jej pierwszej powieści „Klejnot Medyny”. Książka stała się bestselerem, a autorka wydała już kontynuację losów głównej bohaterki.

Aisza bint Abi Bakr, główna bohaterka powieści „Klejnot Medyny” urodziła się 613 roku. W wieku sześciu lat została zaręczona z prorokiem Muhammadem i zamknięta we własnym domu w celu zachowania czystości, aż do dnia ślubu. Nie mogła spotykać się z rówieśnikami i żadnymi osobami płci przeciwnej. Wyrosła na piękną kobietę o rudych włosach i przenikliwych zielonych oczach. Była również osobą o silnym charakterze, dlatego historycy uważają ją za osobę która miała duży wpływ w kwestiach politycznych i autorytet religijny. Za mąż została wydana gdy miała dziewięć lat, a mąż jej ponad 50. Nie była jedyną żoną Muhammada, jednak to ją kochał on i cenił najbardziej. Małżeństwo ich nie zawsze było usłane różami. Tak bywa i dziś, gdy spotykają się ze sobą osoby o silnych osobowościach, uparte i chcące postawić na swoim. Przede wszystkim Aisza była bardzo zazdrosna o pojawiające się w domu kolejne żony proroka, których w sumie miał dwanaście. Potrafiła zajść za skórę niejednej z żon jak i własnemu mężowi. Starała się udaremniać kolejne romanse męża. Na ich małżeństwo wpływ miały także zewnętrzne konflikty wśród wyznawców proroka. Największymi przeciwnikami nauk proroka o jednym Bogu stali się członkowie plemienia z którego on sam się wywodził – Kurajszytów.
W swojej książce „Klejnot Medyny” Sherry Jones opisuje historię miłości między Prorokiem Muhammada i jego najmłodszą żoną. Autorka skupia się również na tematyce islamu i życiu muzułmańskich kobiet. Mimo iż od czasów w jakich żyła Aisza, życie w krajach muzułmańskich nie za wiele się zmieniło. Wspaniale została przedstawiona przemiana tej małej dziewczynki w dorosłą kobietę. Nie miała przecież żadnych wzorców. Osoba której była podporządkowana - jej mąż, była dla niej autorytetem, jedynym mężczyzną jakiego znała i jemu była posłuszna. Tak została wychowana. Osobiście zastanawiałam się czy ona go kochała, czy po prostu był to wpływ kultury w jakiej została wychowana. Przecież była wychowywana na żonę proroka, którego czcił i słuchał każdy wyznawca islamu. Po drugie mąż początkowo traktował swoją młodziutką żonę jak żywą maskotkę haremu, patrzył jak bawi się lalkami w swoim pokoju. Dla mnie to takie trochę chore – dało skojarzenie z pedofilią. Ale to już każdy z nas kto przeczyta powieść będzie mógł sobie na to pytanie odpowiedzieć sam.

Autorka ma wspaniałe pióro, pisze lekko, zrozumiale i czyta się jej powieść wspaniale. Wręcz połknęłam książkę. Już dawno nie zdarzyło mi się by zarwać noc dla książki. Nie mogłam się od niej oderwać, tak bardzo chciałam dowiedzieć się co będzie dalej.
Nie kryje, że książka wywołała we mnie wiele emocji. Większość z nich jest związane z samą kulturą w krajach muzułmańskich. Planowane małżeństwa dla zysku materialnego, wydawanie za mąż dzieci i traktowanie kobiet jak własność mężczyzn jest dla mnie nie do pojęcia. No, ale są niestety jeszcze takie miejsca na Ziemi, gdzie takie procedery są normalne. I ja szary człowiek mogę tylko napisać, że mi się to nie podoba. Nie zmienimy wieloletniej kultury i zwyczajów tych krajów. Muszą sami zrozumieć i to chcieć zmienić, zmieniając przy tym swoją religię na bardziej uczłowieczoną.
Jeszcze chciałam zwrócić uwagę na fakt talentu autorki opisywania miejsc w których dzieje się akcja powieści. Jej opisy są tak trafne, że bez problemu przenosimy się w egzotyczne miejsca i odczuwamy panujący tam klimat. Takie powieści uwielbiam.
Podsumowując zapraszam do lektury „Klejnotu Medyny” nie tylko osobą interesującym się kulturą arabską. Każdy znajdzie w niej coś dla siebie i przybliży Wam życie kobiet w innych krajach.

Mam nadzieję, że swoją opinią nikogo nie zraziłam, takie miałam przemyślenia po przeczytaniu tej świetnej książki.

Za możliwość przeczytania książki, serdecznie dziękuję wydawnictwu Otwarte
 

U mnie zawsze świeci słońce - Victoria Twead


Autor: Victoria Twead
Tytuł: U mnie zawsze świeci słońce. Opowieść pełna ciepła i smaków południowej Hiszpanii
Tytuł oryginalny: Chickens, Mules and Two Old Fools
Tłumaczenie: Andrzej P. Zakrzewski
ISBN: 978-83-7642-026-4
Wydawnictwo: Pascal
Rok wydania: 2012
Stron: 384
Moja ocena: 5/6


Ostatnio jest moda na książki opowiadające o przenoszeniu się w inne rejony świata, budowaniu tam domów od podstaw i opowiadaniu o perypetiach związanych z przyzwyczajaniem się do nowej kultury. Najczęściej są to popularne miejsca we Włoszech, czy jakiej afrykańskie państwa. Tym sięgnęłam po książkę o hiszpańskiej Andaluzji. Bardzo lubię tego typu klimat, a że jestem ciepłolubnym człowiekiem sama chętnie bym się w takie regiony świata przeniosła.
Victoria Twead wraz ze swoim partnerem Joy przeniosła się do słonecznej i malowniczej Andaluzji w 2004 roku. Wcześniej mieszkała w Sussex w Anglii.
Kupili mały zrujnowany domek w górskiej, małej miejscowości El Hoyo. Zajęli się hodowlą kur i właścicielami chyba najbardziej niebezpiecznego koguta w całej Andaluzji. Domek wymagał wiele pracy, ale szybko przy wspólnej pomocy ekipy budowlanej, nowi właściciele mogli zamieszkać w pięknym domku. Marzenie ich życia się spełniło. Odnaleźli swoje miejsce na ziemi. Teraz wydaje się, że wszystko powinno pójść bez problemu. Ale życie szykuje nowe niespodzianki.
Victoria i Joy poznają okolicznych mieszkańców i kulturę regionu. Pani domu uczy się gotować regionalne potrawy, na które przepisy znajdziecie w książce.
W powieści znajdziecie też wiele ciekawych zdjęć, które bardzo wzbogacają treść. Łatwiej jest sobie wyobrazić, jak tam jest. Aż szkoda, że są czarno-białe.
Książka to wspaniała chwila relaksu. Autorka ma świetne poczucie humoru. Często przytacza różnego rodzaju anegdoty i śmieszne opowiadania mieszkańców . Bohaterowie z którymi spotykamy się na stronach powieści są osobami pełnymi ciepła, dobrymi i pomocnymi. Czasami zaskakują nas swoją innością jak na przykład osiemdziesiątpięcioletnia sąsiadka anglików seksowna i ciągle popalająca trawkę. Cóż spokojne życie sprzyja zachowaniu młodego wyglądu bardzo długo.
Wspaniała atmosfera panująca w Andaluzyjskiej miejscowości przyciąga czytelnika. Możemy poznać jakie są tradycyjne święta w Hiszpanii. Jak przygotowuje się do trwającej kilka dni fiesty. Wiele ciekawych informacji o regionie. Do tego piękne opisy krajobrazu.
Przyznaje – książka mnie porwała. Czułam zapach ciepłego wiaterku, promienie słońca na mojej twarzy i zapach potraw unoszący się z kuchni. Klimat okolicy - cudowny, aż zamarzył mi się wyjazd do takiego miejsca, choć na trochę. Z przyjemnością sięgnę po kolejną powieść tej autorki.
To bardzo fajna lektura dla osób szukających miejsca na letni wakacyjny wypad. Przyniesie Wam wiele przydatnych informacji. Obawiam się, że po jej lekturze tak jak ja zamarzycie by właśnie tam w tym roku pojechać.
Książkę czyta się szybko, jest to lekka lektura. Żadna ambitna tam książka, ale wspaniale relaksująca, a ja ostatnio bardzo chętnie po właśnie takie powieści sięgam. Serdecznie polecam to wspaniała książka na długi majowy weekend.


Za piękne chwile z książką dziękuję wydawnictwu Pascal

Fashion Babylon - Imogen Edwards-Jones


Autor: Imogen Edwards-Jones & Autor Anonimowy
Tytuł: Fashion Babylon. Kulisy najbardziej snobistycznego biznesu świata
Tytuł oryginalny: Fashion BABYLON
Tłumaczenie: Zuzanna Szwed
ISBN: 978-83-7513-828-3
Wydawnictwo: Pascal
Rok wydania: 2011
Stron: 447
Moja ocena: 5/6

Imogen Edwards-Jones to brytyjska autorka i dziennikarka. Zasłynęła bestsellerową serii książek „Babylon”. Ujawnia w nich kulisy funkcjonowania luksusowych hoteli, linii lotniczych, branży modowej czy muzycznej. W Polsce znana jest z książek Hotel Babylon, Air Babylon i Pop Babylon.
Oprócz książek wydanych we wcześniej wymienionej serii, możemy poznać autorkę czytając jej opowiadanie wydane w tomie „W łóżku z...”.
Ostatnio miałam okazję przeczytać książkę „Fashion Babylon”. Przy tworzeniu tej książki autorce pomagała anonimowa grupa znanych i cenionych osób obracających się w świecie mody.
Główną bohaterką jest ceniona brytyjska projektantka mody. Wraz ze swoim przyjacielem gejem prowadzą firmę i właśnie przygotowują się do nowego pokazu mody. Autorka opisuje pół roku życia bohaterki. Poznajemy świat mody od tzw „kuchni”. Wraz z bohaterami obserwujemy przygotowania do fashion week. Bierzemy udział w imprezach po pokazach mody. Dopiero teraz otwierają się nam oczy, jak to wszystko naprawdę wygląda. Narkotyki, alkohol, duża kasa, przekupstwo dziennikarzy, by dobrze wypaść na stronach gazet. Do tego wykradanie sobie pomysłów, a nawet wręcz gotowych ubrań innych projektantów. Przecież wystarczy tylko wyciąć metkę i wszyć swoją i gotowy ciuch do nowej kolekcji. I jeszcze męczące sesje zdjęciowe, aż dziw, że modelki to wszystko wytrzymują.
Fantastyczne przedstawienie świata mody, gdzie liczy się sukces kolekcji, duża kasa i wielkie ambicje. Odkryte czarne strony show biznesu, czasami szokują, czasami bawią.
Książka trochę mnie zaskoczyła. Czasami oglądam programy związane z modą, relacje z pokazów. Nie żebym była fanatyczką i wielką znawczynią mody. Lubię podejrzeć style ubierania, bo sama ciągle szukam swojego. To co oglądam w telewizji to już finalny produkt. „Piękne” przeraźliwie szczupłe kobiety prezentują ubrania znanych projektantów. (Zresztą wielu z nich bym nie ubrała nawet na halloween, ale to już moje zdanie.) Nigdy jednak nie zastanawiałam się nad tym ile pracy trzeba włożyć w to by wszystko wypadło super. Wystarczy popełnić drobny błąd, np. sukienka centymetr za długa i już traci się pracę. A i modelki mają swoje humorki. Wydana fortuna na materiały, może okazać się pieniędzmi wyrzuconymi w błoto, bo potem brak pomysłu na ich wykorzystanie lub klapa na pokazie. Samo życie.
Książkę czyta się bardzo szybko. Nie powiem, żeby wciągała mnie od samego początku, ale tematyka mnie zainteresowała i czytałam ją z zaciekawieniem. Autorka ma lekki styl pisania, zresztą to nie pierwsza książka tej autorki którą czytałam. Zachęcona popularnością serialu Hotel Babylon, sięgnęłam kiedyś po powieść Imogen Edwards-Jones. Stąd widzę, że styl i poczucie humoru pisarki nie zmieniły się.
Zachęcam do przeczytania książki wszystkie osoby, które interesują się modą i lubią tego typu tematykę. Jest to też fajna lektura dla młodych osób, które marzą o karierze modelki/modela. Warto zobaczyć jak to wygląda w rzeczywistości. Czy to co czytamy na stronach internetowych i czasopism, o zarobkach i życiu modelek jest warte przypłacenia tego sukcesu własnym zdrowiem.
Ja pewnie sięgnę jeszcze po książki tej autorki, bo podoba mi się jej styl pisania. Zawsze czegoś ciekawego się dowiem. Szczególnie interesuje mnie książka „Pop Babylon”, bo czytałam różne opinie na jej temat i chciałabym się przekonać która jest bardziej trafna.

„Fashion Babylon” polecam, fajna lektura na zbliżający się majowy weekend.

Za możliwość przeczytania książki dziękuję wydawnictwu Pascal
 

wtorek, 17 kwietnia 2012

Dziewczyna z tatuażem. Przewodnik po trylogii Millennium


Autorzy: Dan Burstein, Arne de Keijzer, John-Henri Holmberg
Tytuł: Dziewczyna z tatuażem. Nieautoryzowany przewodnik po świecie Stiega Larssona i Trylogii Millennium.
Tłumaczenie: Małgorzata Słabicka
ISBN: 978-83-62478-38-5
Wydawnictwo: Bukowy Las
Rok wydania: 2012
Stron: 424
Moja ocena: 4/6

Dan Burstein i Arne de Keijzer znani są polskim czytelnikom z serii książek Secrets, w których przedstawiali opinie ekspertów z różnych dziedzin dotyczących tematyki znanych powieści m.in. Kodu Leonarda da Vinci, Anioły i Demony. Dan Burstein początkowo sceptycznie nastawiony był do robiącej furorę wśród czytelników pierwszą częścią trylogii Millennium. Dwa lata później sięgnął jednak po e-booka powieści i zrozumiał jej fenomen. Szybko przeczytał pozostałe części i postanowił napisać przewodnik po Millennium, zatytułowany „Dziewczyna z tatuażem”.
W książce autorzy odzwierciedlili różnorodne opinie na temat trylogii. W pracy nad książką pomagał też szwedzki pisarz, redaktor i publicysta John-Henri Holmberg – przyjaciel Stiega Larssona. Dzięki niemu dowiemy się wiele na temat życia Larssona oraz jego młodzieńczej fascynacji fantastką naukową i powieściami kryminalnymi. John opowie też czytelnikom o „tajemniczym” czwartym tomie Millennium.
W książce znajdziecie też wiele anegdot, komentarzy i esejów takich autorów jak Christophera Hitchensa, Jenny McPhee, Daniela Poohl. Na dużą uwagę zasługuje esej, który powstał na podstawie wywiadów z Evą Gabrielsson – partnerką życiową Stiega Larssona. Opisuje ona detale życia z pisarzem i wstrząs jaki wywołała w jej życiu jego nagła śmierć.
Książka dostarczy nam dużo informacji na temat Szwecji, kraju, który do tej pory ukazywany był jako ekologiczny, bezpieczny i gościnny, a jak się okazuje wg autorów szwedzkich powieści kryminalnych jest całkiem inaczej. Poznamy też zdania różnych osób na temat tajemnicy śmierci autora, a także o hollywoodzkiej wersji ekranizacji trylogii Larssona.
Czytelnik znajdzie w tej książce wiele interesujących materiałów, które skłonią go do przemyśleń i refleksji, tematów do dyskusji i pisania różnych opinii na temat szwedzkich kryminałów.
Książkę wzbogacają liczne fotografie i plan Sztokholmu z zaznaczonymi miejscami ważnymi dla akcji książek, ale również dla samego autora.
Osobiście książka podobała mi się. Znalazłam w niej wiele interesujących informacji m.in. o tym, że partnerka Stiega Larssona napisała książkę o ich życiu, że oryginalne szwedzkie wydanie trylogii Millennium jest znacznie grubsze, a tłumaczenie na angielski na pewno nie zostałoby zaakceptowane przez autora.
Najbardziej zaskoczyła mnie informacja na temat samej ojczyzny pisarza. Do tej pory byłam przekonana, że Szwecja jest rajem. Mieszka tam moja przyjaciółka i nigdy takich złych rzeczy na temat tego kraju nie słyszałam.
Z książki dowiedziałam skąd wziął się pomysł na postać Lisabeth Salander, i kto był inspiracją dla Mikaela Blomkvista. Zresztą wiele tu naprawdę fajnych informacji.
Jeśli chodzi o wady to cóż, dla mnie to trochę rozwlekłe tomisko. Czasami powtarzają się te same informacje, które opowiedziały już wcześniej inne osoby. Czasami język jest dość trudny, lakoniczny, niespójności które mnie męczyły. Wystarczyło jednak, że odłożyłam książkę na jakiś czas, by potem z ciekawością do niej powrócić. Jak więc widzicie, nie czytałam książki jednym ciurkiem. Dawkowałam sobie emocje. Potem wracałam jeszcze raz do pewnych fragmentów.
Książkę przeczytałam dzięki temu z wielkim zapałem. Dała mi ona wiele do myślenia. Nabrałam ochotę na ponowne przeczytanie książek Larssona, a przede wszystkim na obejrzenie filmu, bo jeszcze nie miałam okazji. Na pewno sięgnę też po książkę „Stieg i ja” Evy Gabrielsson, ponieważ bardzo spodobały mi się jej emocje, które można było odczuć czytając fragmenty z wywiadu którego udzieliła. Ciekawi mnie więc bardzo ta książka i to co w niej znajdę.

Książkę polecam wszystkim miłośnikom Millenium. Na pewno znajdziecie tutaj coś interesującego dla siebie. Osoby, które jeszcze nie czytały trylogii znajdą tutaj tyle ciekawych informacji, że z pewnością po Larssona sięgną. To fajna lektura również dla miłośników twórczości Dana Bursteina. Jak ktoś czytał jego przewodniki do powieści Dana Browna z przyjemnością porówna je z najnowszą jego książką. Serdecznie polecam !!!

Za książkę dziękuję wydawnictwu i portalowi Sztukater

poniedziałek, 16 kwietnia 2012

Gdy nadejdzie czas - Susane Colasanti


Autor: Susane Colasanti
Tytuł: Gdy nadejdzie czas
Tytuł oryginalny: When It Happens
Tłumaczenie: Marcin Górecki
ISBN: 978-83-10-11928-5
Wydawnictwo: Nasza Księgarnia
Rok wydania: 2011
Stron: 328
Moja ocena:4/6

Susane Colasanti jest autorką pięciu książek, a jej najnowsza szósta ukarze się w USA w czerwcu. W Polsce ukazała się dotychczas jej jedna powieść „Gdy nadejdzie czas”, a szkoda. Jest to pisarka pisząca głównie dla młodzieży. To co podoba mi się w sposobie jej pisania to to, że potrafi wczuć się w uczucia młodych ludzi, jest świetnym obserwatorem i idealnie odwzorowuje zachowania, sposób mówienia młodzieży. Może dlatego, że wcześniej pracowała w szkole. Zaskoczyło mnie jednak, że nie uczyła języka angielskiego, a fizyki i nauk o Ziemi - czyli bardzo zbliżona tematyka do mojego wykształcenia. Chyba ostatnio mam szczęście do pisarzy byłych nauczycieli. Co sięgam po jakąś książkę, szukam informacji na temat autorki/autora, okazuje się, że ma coś wspólnego ze szkolnictwem. Ale wracamy do autorki. Obecnie mieszka w Nowym Jorku i w pełnym wymiarze zajmuje się pisaniem powieści. Nie ma rodzeństwa, jak sama podkreśla jej jedynymi prawdziwymi przyjaciółmi były książki. Pisze by pomagać młodzieży, by ich życie było bardziej niesamowite i pozbawione problemów, niż jej samej.
„Gdy nadejdzie czas” to opowieść o pierwszej nastoletniej miłości. Bohaterką powieści jest Sara, bardzo ładna i inteligentna dziewczyna kończąca własnie klasę maturalną. Zwyczajna nastolatka, nie wyróżniająca się niczym szczególnym w szkole. Jak każda nastolatka marzy o prawdziwej miłości. Gdy najprzystojniejszy w szkole chłopak Dave, daje jej numer telefonu i zaprasza ją na randkę, Sara jest w siódmym niebie. Czy to jest mężczyzna, którego szukała?
Tobey nie jest zbyt pilnym uczniem. Jest zafascynowany muzyką, w szkole traktowany jest jak „gwiazda” i z tego jest dumny. Potajemnie kocha się w Sarze. Mimo, że wie iż dziewczyna spotyka się Dave`m postanawia zwrócić na siebie jej uwagę. Czy mu się to uda?
„Gdy nadejdzie czas” to bardzo przyjemna lektura. Historia opowiadana jest z punktu widzenia Sary i Tobeya. Dzięki temu dowiemy się co myślą bohaterowie. A punkt widzenia mężczyzny i kobiety często się różni jak sami wiemy. Wczuwamy się w psychikę młodych ludzi, dowiadujemy się o ich uczuciach, pragnieniach i emocjach. Czasami ich myśli uciekają w strefę erotyczną, co początkowo mnie drażniło, ale potem doszłam do wniosku, że to przecież prawie dorośli ludzie i w tym wieku to normalne, że ma się takie myśli i pragnienia.
Nie jest to jednak powieść tylko o uczuciach. Autorka porusza w niej również tematykę dojrzewania, trudnych wyborów, wartości przyjaźni i zaufania. Pozwala nam zrozumieć jak myślą osoby różnej płci.
Akcja powieści toczy się w różnym tempie – czasami powoli, by potem szybko przyspieszyć. Opowiedziana historia jest pełna humoru, czasami nieporozumień, jak to w życiu bywa.
Książkę czyta się bardzo fajnie. Nie jest to lektura górnych lotów, ale na pewno zapewni nam chwile relaksu i odprężenia. Czyta się ją bardzo szybko.
Zachęcam do zapoznania się z twórczością Susane Colasanti. Może dzięki niej przypomnicie sobie swoje młodzieńcze lata i pierwsze „motylki w brzuchu” jakie towarzyszyły Wam na widok tego jedynego, wymarzonego chłopaka.
Polecam książkę nie tylko nastolatkom . Przyjemna i lekka lektura na zbliżającą się majówkę.

Za możliwość przeczytania książki dziękuję wydawnictwu Nasza Księgarnia i portalowi Sztukater.

W mocy ducha - Richelle Mead


Autor: Richelle Mead
Tytuł: W mocy ducha
Tytuł oryginalny: Spirit Bound
Tłumaczenie: Monika Gajdzińska
Tytuł serii: Akademia wampirów
Tom: tom 5
ISBN: 978-83-10-11950-6
Wydawnictwo: Nasza Księgarnia
Rok wydania: 2011
Stron: 488
Moja ocena: 5/6

Miłośnikom książek fantazy Richelle Mead nie trzeba przedstawiać. Ta amerykańska pisarka urodziła się w Michigen w 1976 roku. Ukończyła Uniwersytet w Michigen i Waszyngtonie. Po studiach pracowała w szkole jako nauczycielka. Po sukcesie jej pierwszej książki „Melancholia sukuba” zrezygnowała z pracy i zajęła się wyłącznie pisaniem. Polscy czytelnicy znają ją głównie z dwóch cykli – pierwszy to ten o sukubie zapoczątkowany wcześniej wymienioną powieścią, a drugi to Akademia Wampirów. Aktualnie powstaje cykl Dark Swan z czego jak dobrze widziałam dwie powieści już są przetłumaczone na język Polski. Druga seria nad którą pracuje Richelle Mead to Bloodlines. Bohaterem tego cyklu jest Adrian znany z Akademii Wampirów.
„W mocy ducha” to już piąty tom z cyklu „Akademia Wampirów”. Tak się jakoś złożyło, że po przeczytaniu pierwszego tomu pozostałe trafiały w moje ręce w nieodpowiedniej kolejności a trzeciego tomu jeszcze nie udało mi się przeczytać. Uważam jednak, że lektura „W mocy ducha” bez znajomości poprzednich części nie przeszkadza niczemu, choć z pewnością czytanie wszystkich książek po koleji ułatwi zrozumienie wielu poruszanch historii w powieści.
Bohaterka cyklu Rose zdaje właśnie ostatnie egzaminy i zostaje strażniczką. Może teraz opuścić mury Akademii i zmierzyć się z czekającymi ją niebezpieczeństwami. Dymitr, jej dawny chłopak, chce ją zabić o czym informuje ją systematycznie w swoich listach. Dziewczyna jednak nie jest tym przerażona, wręcz przeciwnie. Gdy dowiaduje się, iż istnieje szansa by uratować Dymitra nie zważając na żadne niebezpieczeństwa chce tą szansę wykorzystać. W tym celu wraz z przyjaciółmi wyrusza do pilnie strzeżonego więzienia, by spotkać się z bardzo niebezpiecznym więźniem. Czy jej się uda dokonać transformacji Dymitra? Na jakie niebezpieczeństwa będzie narażona bohaterka i jej przyjaciele? Musicie przeczytać.
Książka, która trzyma w napięciu od pierwszej strony. Ciągłe zmiany akcji, już wydaje się, że sprawa jest rozwiązana, a tu pojawia się kolejny problem. Autorka naprawdę umie budować napięcie w swoich powieściach.
Bohaterkę bardzo polubiłam, jest teraz bardziej dorosła lecz ciągle czymś mnie zaskakuje.
Widać też że targają nią wielkie uczucia, trudno jej się zdecydować kogo ma wybrać, czy Dymitra czy może Adriana. Jednak rozwiązania tego problemu nie znajdziecie jeszcze w tej części. Zresztą zakończenie książki pozostawia czytelnika w taki zawieszeniu. Jest to wspaniała zachęta to sięgnięcia po ostatnią powieść cyklu.
„W mocy ducha” polecam wszystkim czytelnikom lubiącym tego typu tematykę. Wszak wampiry to teraz modny temat „Akademia wampirów” jest godna polecenia. Czytałam już parę książek o podobnej tematyce, które były naciągane, stylizowane na „Zmierzch”. Książki Richelle Mead polecam. Są poprostu inne, pełne napięcia, zmianiających się akcji, trochę tu miłości i uśmiechu przez łzy. Wzrusza i śmieszy zarazem, a napięcie wgniata w fotel.
Ogólnie nie przepadam za książkami fantazy, ale w te wampirowskie cykle się wciągnęłam, zwłaszcza, że moi uczniowie takie serie czytają i potem opowiadają mi niesamowite opowieści. Zachęca mnie to do sięgania po książki młodzieżowe, które kochają nastolatki.
Przed przystąpieniem do lektury „Akademii Wampirów” musicie przygotować sobie trochę chusteczek i coś na wyciszenie emocji, bo na pewno się przyda. Ja osobiście wrócę jeszcze raz do całej serii, gdy skompletuję już wszystkie jej części.
Czytałam gdzieś, że seria będzie zekranizowana. Myślę, że będzie to kolejny hit w stylu „Pamiętników wampirów”.

Za książkę dziękuję wydawnictwu Nasza Księgarnia  i portalowi Sztukater

Wenecja Vivaldiego - Laurel Corona


Autor: Laurel Corona
Tytuł: Wenecja Vivaldiego
Tytuł oryginalny: The Four Seasons
Tłumaczenie: Krystyna Chodorowska
ISBN: 978-83-10-11973-5
Wydawnictwo: Nasza Księgarnia
Rok wydania: 2011
Stron: 432
Moja ocena: 5/6

Laurel Corona jest profesorem nauk humanistycznych w San Diego City College. Jak sama o sobie mówi, udało jej się połączyć dwie pasje pisanie i nauczanie. Uwielbia dzielić się swoją wiedzą z innymi. Pisze głównie książki o tematyce historycznej. W wolnych chwilach gra w tenisa, jest zapalonym podróżnikiem i żeglarzem. Uwielbia czytać książki i kuchnię śródziemnomorską. Jest autorką nagradzaną za swoje powieści. Do tej pory ukazały się jej cztery książki, a jedna ukończona czeka na swoje wydanie. Na Polskim rynku wydawniczym ukazała się jedna z jej powieści, którą miałam okazję przeczytać – „Wenecja Vivaldiego”.
Autorkę zawsze interesowało jaką rolę kobiety pełniły w przeszłości. Gdy dowiedziała się, że jedna z orkiestr Antonia Vivaldiego składała się głównie z kobiet, które wcześniej wychowały się w domu dziecka – czyli były podrzutkami, natchnęło ją to do napisania powieści, którą mam przed sobą. Myślę, że każdy z nas choć raz słyszał „Cztery pory roku Vivaldiego”. Dla mnie to jeden z najwybitniejszych kompozytorów. Sama byłam zaskoczona, że swoje utwory zawdzięcza współpracy właśnie ze swoim zespołem muzyków Akademii Muzycznej Ospedale della Pieta, działającej na terenie klasztoru dla podrzutków.
W Weneckim szpitalu dla podrzutków zatrudniono młodego księdza (Antonia Vivaldiego) do nauki gdy na skrzypcach orkiestry żeńskiej. Spośród wielu utalentowanych dziewcząt uwagę kompozytora zwracają siostry Maddalena i Chiaretta. Chiaretta ma przepiękny głos i bardzo szybko zostaje solistką chóru. Jej siosta jest za to zdolną skrzypaczką. To ona właśnie będzie pobierać prywatne lekcje i samego mistrza. Połaczy ich nie tylko muzyka, ale również uczucie. Jednak nie liczcie na jakiś romans, oni nigdy nie będą parą. Maddalena poświęca swoje życie muzyce. Życie kobiet z Piety nie jest łatwe. Są one kształcone by być dobrymi przykładnymi żonami. Nauka muzyki to tylko jeden z dodatków. Kobieta która znajdzie męża opuszcza mury klasztornego sierocińca, jednak wiele z nich pozostaje tam i musi przyjąć święcenia oddając swoje życie Bogu.
Chiaretta zdobywa dużą popularność, dlatego am wielu pretendentów do swojej ręki. Wyjście za mąż jednak wiąże się z tym, że będzie musiała porzucić śpiew. Czy się na to zdecyduje? Jak potoczą się losy utalentowanych sióstr? Koniecznie przeczytajcie.
„Wenecja Vivaldiego” to przedstawiająca klimat XVIII-wiecznej Wenecji powieść pełna miłości, pasji, życiwoych decyzji i konsekwencji, które się z nimi wiążą. Autorka wspaniale opisuje nam miasto, wraz z jego urokami i wadami, życie miszkańców epoki i przybliża postać słynnego kompozytora. Antonio Vivaldii nie jest tutaj osobą pierwszoplanową, ale czytając książkę dowiemy się wiele szczegółów z jego życia. To na prawdę wspaniała postać – niezwykle uczuciowa i wrażliwa.
Chciałam podkreślić, że książka oparta jest na źródłach historycznych, o czym autorka informuje nas na końcu książki. Imiona bohaterek są autentyczne (odnalezine w spisie dzieci – podrzutków w klasztorze), a biografowie Vivaldiego odnotowują fakt współpracy kompozytora z żeńską orkiestrą z Piety. Stąd historia jest jeszcze bardziej pasjonująca.
Książkę polecam wszystkim miłośnikom historii z muzyką w tle i lubiącym powieści historyczno-biograficzne. Na pewno zachwycą Was główne bohaterki, ich życie i trudne decyzje. Zwłaszcza, że powieść czyta się bardzo szybko, napisana jest prostym zrozumiałym językiem, a pojawiające się terminy muzyczne są wyjaśnione.
Zapraszam do lektury, może nawet w tle „Czterech pór roku”. Ja czekam na kolejne książki autorki. Polecam

Za książkę dziękuję portalowi Sztukater

czwartek, 12 kwietnia 2012

Klątwa Tytana - Rick Riordan


Autor: Rick Riordan
Tytuł: Klątwa Tytana
Tłumaczenie: Agnieszka Fulińska
Tytuł oryginału: The Titan's Curse
Cykl wydawniczy: Percy Jackson i bogowie olimpijscy
Tom: tom 3
Wydawnictwo: Galeria Książki
Data wydania: marzec 2010
ISBN: 978-83-928837-7-7
Liczba stron: 312
Moja ocena: 5/6

„Klątwa Tytana” to trzecia część przygód nastoletniego syna Posejdona Percy Jacksona.
Po przeczytaniu „Złodzieja pioruna” i „Morza potworów” nie miałam wątpliwości, że sięgnę po kolejny tom z serii Percy Jackson i bogowie olimpijscy.
Tym razem prawie czternastoletniu już Percy dostaje wiadomość od najlepszego przyjaciela Grovera z prośbą o pomoc. Wyrusza do szkoły Westower Hall, zabierając ze sobą Thalię i Annabeth. Powodem dla którego zostali wezwani przez Grovera jest fakt, że odnalazł on niebezpiecznych herosów - rodzeństwo di Angelo. Ich pobyt na terenie szkoły nie pozostaje bez echa. W czasie szkolnej dyskoteki zostają zaatakowani przez mantikorę. Gdyby nie pomoc Artemidy i jej Łowczyń wszystko skończyło by się bardzo źle. Jednak nie do końca wszystko poszło jak należy. Annabeth – córka Ateny znika w przepaści. Artemida wysyła herosów do obozu, a sama udaje się na poszukiwanie potwora. Wkrótce i po niej ślad zaginął. Szykuje się więc kolejna wyprawa. Oczywiście wyrusza na nią wbrew wszelkim zakazom Percy. Czy uda mu się odnaleźć przyjaciółkę?
Kolejny tom przygód Percego trochę różni się od poprzednich części. Zauważa się, że chłopak dorośleje, staje się bardziej rozważny i nawet przeżywa pierwszą miłość. Z dziecka przemienia się w młodzieńca. Po drugie wędrówka młodych herosów jest coraz bardziej skąplikowana. Bardzo często bohaterowie muszą podejmować trudne decyzje, które decydują o ich dalszym losie. Ciągłe zwroty akcji powodują, że książkę czyta się szybko i trudno się od niej oderwać.
Bardzo fajne jest to, że w każdej części serii, autor wprowadza nowych mitologicznych bohaterów. Pozwala to na poszerzenie wiedzy z mitologii greckiej, a lektura staje się bardziej interesująca i zachęca do sięgnięcia po następne tomy.
Książka zaskakuje czytelnika w każdym momencie. Czasami pełna jest grozy, czasami wzbudza uśmiech na twarzy. Czułam się jakbym czytała dobrą powieść akcji. Zapomniałam, że to powieść fantazy dla młodzieży.
Szczerze przyznam, że pokochałam bohaterów książki i smutno mi, że w tej chwili nie mam dostępu do następnej części ich przygód. A zakończenie ponownie zachęca do dalszej lektury.
„Klątwe Tytana” polecam. Warto przeczytać !!!

Za książkę dziękuję portalowi Sztukater


Morze Potworów - Rick Riordan


Autor: Rick Riordan
Tytuł: Morze potworów
Tłumaczenie: Agnieszka Fulińska
Tytuł oryginału: The Sea of Monsters
Cykl wydawniczy: Percy Jackson i bogowie olimpijscy
Tom: tom 2
Wydawnictwo: Galeria Książki
Data wydania: październik 2009
ISBN: 978-83-928837-1-5
Liczba stron: 276
Moja ocena: 5/6

Z wielkim zainteresowaniem przeczytałam pierwszą część cyklu Percy Jackson i bogowie olimpijscy. Po lekturze „Złodzieja piorunów” nie miała wątpliwości, że przeczytam następne tomy. Szybko sięgnęłam po „Morze potworów” drugą w kolejności książkę należącą do cyklu. Początkowo obawiałam się, że kontynuacja może nie będzie najlepsza, ale nie zawiodłam się. Książkę jak poprzednią czytało mi się fantastycznie.
Ponownie spotykamy się pół-herosem Percym. Jest on już o rok starszy i ponownie wyjeżdża na Obóz Herosów. Jednak i te wakacje nie będą należeć do spokojnych. Tym razem musi on uratować obóz. Aby to zrobić musi odszukać złote runo. Dodam tylko, że zadanie to początkowo dostaje ktoś inny, ale Percy nie może się z tym pogodzić i wbrew zakazom opuszcza obóz. No cóż, buntowniczy charakter bohatera znowu wziął nad nim górę, czy to dobrze? Przekonajcie się sami.
Na naszego bohatera czeka też inna niespodzianka. Dowie się kto jest jego przyrodnim bratem, a będzie to dla niego duże zaskoczenie.
Druga część przygód młodego bohatera wciąga podobnie jak poprzednia książka. Znowu poprzez karty powieści poznajemy mitologię i mitologiczne postacie. Możemy przekonać się co to znaczy przyjaźń i jak czasami trudno jest nam zaakceptować drugą osobę. Tajemnicze przygody stają się coraz bardziej ryzykowne. Czytając powieść czytelnik przekonuje się o tym, że nie zawsze to co o innych osobach mówią inni musi być prawdziwe. Czasami trzeba poznać dobrze drugą osobę by się do niej przekonać, a czasami trzeba poświęcić coś dla nas bardzo cennego, by pomóc innym.
Bardzo podobało mi się to, że autor wracał momentami do „Złodzieja pioruna”, gdy ważne było przypomnienie sobie czegoś istotnego w danej sytuacji, a opisane to zostało w poprzednim tomie. Nawet jeśli ktoś nie czytał pierwszej części bez problemu zybko zorientuje się o co chodzi.
Fantastyczne jest również zakończenie książki. Przypomina mi to czytane niegdyś sagi – taka niedopowiedziana do końca historia, na kontynuacje której musimy poczekać do ukazania się następnego tomu. Ja byłam w tej dobrej sytuacji, że kolejny tom czekał już na swoją kolej do przeczytania i szybko po niego sięgnęłam.
Zachęcam Was do przeczytania tej książki. Autor ma naprawdę świetną fantazję. Czasami przygody bohaterów są tak przemyślane, że zastanawiałam się, jak wogóle cos takiego można wymyśleć. W tej części pojawiło się więcej potworów i magii. Co znowu bardzo spodobało się moim chłopcom.
Książka wciąga bez pamięci. Polecam wszystkim osobą które chcą się oderwać od rfzeczywistości, przypomnieć sobie trochę mitologii i przeżyć fantastyczną przygodę z młodymi bohaterami powieści. 

Za książkę  dziękuję portalowi Sztukater

P.S. Proszę się nie zdziwić, iż recenzje na moim blogu ukazują się jedna po drugiej. Książki które opisuję przeczytałam jeszcze w marcu. Z powodu braku dostępu do komputera większość recenzji pisałam do swojego notatnika, teraz są przepisywane i umieszczane na blogu. Nie jestem super szybko czytajacą osobą i wciągu jednego dnia nie potrafię przeczytać wielu powieści. Pozdrawiam czytelników i obserwatorów mojego bloga. 

Złodziej pioruna - Rick Riordan


Autor: Rick Riordan
Tytuł: Złodziej pioruna
Tłumaczenie: Agnieszka Fulińska
Tytuł oryginału: The lightning thief
Cykl wydawniczy: Percy Jackson i bogowie olimpijscy
Tom: tom 1
Wydawnictwo: Galeria Książki
Data wydania: maj 2009
ISBN: 978-83-928837-0-8
Liczba stron: 360
Moja ocena: 5/6

Prawdziwy świat jest tam, gdzie są potwory. Dopiero tam przekonujesz się, ile jesteś wart.”

Rick Riordan jest amerykańskim pisarzem piszącym książki fantazy przeznaczone zarówno dla młodzieży jak i dorosłych. Ukończył studia na kierunku historycznym i anglistykę. Przez wiele lat pracował jako nauczyciel. Sławę przyniósł mu cykl książek dla młodzieży Percy Jackson i bogowie olimpijscy.
Pierwsza książka z pięciotomowego cyklu to „Złodziej pioruna”. Bohaterem cyklu jest dwunastoletni chłopiec Percy Jackson. Nie jest to grzeczny, poukładany chłopaczek. Wręcz przeciwnie, jest krąbrny, trochę pyskaty dzieciak, mający problemy z nauką i koncentracją. Jest to jedna z przyczyn z powodu których Percy ciągle zmienia szkołę. Po wyrzuceniu z szóstej już szkoły, bohater wraca do swojej matki i znienawidzonego ojczyma. Pewnego dnia Percy wyjeżdża na wycieczkę na plażę podczas której zostaje zaatakowany przez Minotaura. W taki to niespodziewany sposób mały bohater dowiaduje się, że nie jest zwykłym dzieckiem, a synem jednego z Bogów żyjących na Olimpie. Jest więc powiązany z mitologicznym światem. Okazuje się również, że jego najlepszy przyjaciel Grover jest satyrem – mitologicznym leśnym demonem wchodzącym w skład orszaku Dionizosa. Percy i Grover trafiają do Obozu Herosów. Mają tam kształcić swoje zdolności. Poznają inne dzieci mitologicznych Bogów. Niestety pobyt na obozie nie trwa długo. Zeusowi ginie piorun, a o jego kradzież oskarżony zostaje Percy. Chłopak chcąc udowodnić swoją niewinność wyrusza na poszukiwanie pioruna. Czy mu się uda odnaleźć złodzieja pioruna?
Często sięgam po książki dla młodzieży, a jeszcze chętniej gdy stanowią jakiś cykl. Harrego Pottera polubiła cała moja rodzinka. Teraz polubiliśmy Percego Jacksona. Książka o jego przygodach jest fantastyczna. Połączenie rzeczywistości z mitologią to naprawdę wspaniały pomysł. Wprawdzie wymagał ode mnie przypomnienia sobie trochę mitologicznych postaci i mitów z nimi związanych, ale było warto.
Dynamiczna akcja sprawia, że książkę czyta się z wielkim zainteresowaniem i trudno się od niej oderwać. Autor co raz czymś nas zaskakuje, do tego ma świetne poczucie humoru.
Wiele osób porównuje bohatera do Harrego Pottera. Dla mnie to dwie całkiem różne postacie. Inny charakter, inne predyspozycje, całkiem inna tematyka książki. Jedyne co może ich łączyć to, to, że oboje mają dwójkę przyjaciół – chłopca i dziewczynę.
Bardzo podobało mi się powiązanie mitologicznego świata ze współczesnym życie. Olimpijscy Bogowie zamieszkali teraz na terenie USA. Akcja powieści toczy się między innymi w Nowym Jorku czy Los Angeles. Autor bardzo dokładnie opisuje charakterystyczne dla tych miast miejsca.
Ja lubię takie miejsca wydarzeń, które łatwo sobie wyobrazić, a to pisarz mi zapewnił w 100%.
Książka spodobała się również moim synom. Czytaliśmy ją wspólnie. Zainteresowali się bardzo mitologią i potworologią. Teraz tylko tego typu książki pożyczają w bibliotece.
Nie mieliśmy żadnych wątpliwości by sięgnąć po kolejne tomy cyklu.
Polecam „Złodzieja pioruna” nie tylko młodzieży, ale i dorosłemu czytelnikowi, który lubi książki fantastyczne. Myślę, że spedzicie wspólnie fajne chwile i tak jak ja sięgnięcie po kolejne książki cyklu. Zamierzam również poszukać innych książek autora z cyklu „Kroniki Rodu Kane” i „Olimpijscy Herosi”.

Za książkę dziękuję portalowi Sztukater

piątek, 6 kwietnia 2012

Wielkanoc 2012



Złociutkich kaczuszek,
jajeczek dzbanuszek,
słodziutkich baranków,
słonecznych poranków,
wiosennej euforii,
a w brzuszku świątecznych kalorii.
Życzy Magda

niedziela, 1 kwietnia 2012

Miłość i samotność - Katarzyna Rygiel


Autor: Katarzyna Rygiel
Tytuł: Miłość i samotność
Wydawnictwo: Zysk i spółka
Rok wydania: 2008
Stron: 220
Moja ocena: 5/6

Dziwne myśli przychodzą jej do głowy, raz chce zostać, raz wyjechać. Wszystko jedno dokąd, byle dalej od miejsc, które już zna. Uciekać, bez przerwy uciekać. Przed sobą. Przed Nim. Przed codzienną tęsknotą, od której nie można się uwolnić, chociaż czasem ulega się złudzeniu, że jest inaczej. Uciekać, by dowiedzieć się, jak jest tam, gdzie nas nie ma, i czy to prawda, że zawsze jest lepiej i bardziej słonecznie, gdy wiatr wieje w plecy, nie w oczy, a optymizm sprzedaje się na litry wszystkim potrzebującym.

Katarzyna Rygiel urodziła się w 1975 roku w Kielcach. Ukończyła studia archeologiczne i dziennikarstwo w Warszawie. Zadebiutowała powieścią „Pod powiekami”. W 2008 roku ukazała się jej bestsellerowa powieść „Miłość i samotność”.
Bohaterami powieści są młodzi ludzie, którzy planują razem wspólne życie. Piotr jest młodym archeologiem. Dostaje ofertę pracy w wykopaliskach koło Gdańska. Praca ta wiąże się z wyjazdem z Warszawy na pół roku i pozostawienie w niej swojej narzeczonej – Agaty. Chłopak jest przekonany, że miłość na odległość jest możliwa, że jeśli ktoś kogoś kocha to poczeka. Współczesne dobra techniki umożliwiają przecież kontakt telefoniczny, sms-y i rozmowy przez komunikatory, ale czy to wystarczy? Agata po wyjeździe Piotra jest zdruzgotana. Chłopak postawił ją przed faktem dokonanym, nie przedyskutował z nią podjętej decyzji. Dlatego czuje się ona samotna, porzucona i zraniona. Ta sytuacja wpływa na jej formę psychiczną. Niespodziewanie na jej drodze pojawia się tajemniczy mężczyzna, co jeszcze bardziej zaskakujące będący lustrzanym odbiciem jej ukochanego. Tajemniczy nieznajomy pomaga kobiecie wyjść z samotności. Czy oprócz pomocy mężczyźnie uda się również zdobyć serce dziewczyny?
Z losami Piotra i Agaty przeplata się też życie innej pary. Dojrzałe małżeństwo będące ze sobą już kilka lat, mieszka razem, ale tak naprawdę obok siebie. Nie rozumieją się, bo mimo długiego wspólnego ze sobą życia nie znają się. W pewnym momencie stwierdzają, że takie dalsze życie nie ma sensu, że lepiej będzie im osobno. Jednak wspomnienia przeszłości, uczuć które kiedyś ich łączyło sprawia, że postanawiają ratować swój związek. Czy im się uda?
Książka opowiada o prawdziwym życiu i uczuciach które łączą ludzi. O tym jak rutyna wkrada się w wiele współczesnych związków. W każdym związku są chwile radości i chwile smutku. Momenty które wystawiają nasze uczucia na próbę. Czasami to ile dla nas znaczy dana osoba odkrywamy zbyt późno. Czasami w nieudanym związku męczymy się przez całe życie, bo dzieci, bo rutyna – przyzwyczajenie. Miłość wystawiona na próbę, nie zawsze potrafi ją przetrwać.
Książkę czyta się jednym tchem, trudno oderwać się od lektury. Napisana jest prostym językiem, wyraźnie wyczuwa się emocje i smutek bohaterki. Jedną wadą jest to, że akcja w książce nie jest dynamiczna, czasami może się trochę ciągnąć, ale chęć poznania dalszych losów bohaterów sprawia że czyta się ją dalej. Bardzo pomysłowym przerywnikiem są fragmenty listów, jakie Piotr i Agata wymieniali między sobą w czasie swojej rozłąki. W książce znalazłam też kilka fajnych stwierdzeń, które wpisałam sobie do swojego notatnika z cytatami.
Tematyka może trochę smutna, ale w życiu nie zawsze miłość kończy się happy endem i nie wszystkie książki muszą tryskać radością od pierwszej do ostatniej strony. Miłej lektury.

Za możliwość przeczytania książki dziękuję  Woblinkowi

Zapytaj ogrodnika - Witold Czuksanow


                                                                        










Autor: Witold Czuksanow
Tytuł: Zapytaj ogrodnika.
Wydawnictwo: Zysk i spółka
Stron: 337
Moja ocena: 6/6

Witold Czuksanow (ur. 1965) - dziennikarz telewizyjny, autor poradników i książek o tematyce ogrodniczej. Uwielbia podpatrywać rośliny i opowiadać innym o ich życiu. Najbardziej znana z jego audycji to "Rok w ogrodzie", emitowana od lat w sobotnie poranki na antenie Programu 1 TVP.
Książka „Zapytaj ogrodnika” to spisane przez dziennikarza odpowiedzi na pytania zawarte w wielu listach, które otrzymuje on od widzów jego programów. Nie jest to książka w której znajdziecie proste rozwiązania na problemy w naszych ogrodach tych dużych i tych małych na parapecie okiennym, bo takich nie ma. Pomoże ona nam jednak w wielu przypadkach. Dowiemy się też, że nie wszystkie plagi w ogrodach to od razu czarne charaktery.
Książka została podzielona na rozdziały o różnej tematyce:
  • gleba i narzędzia
  • sadzenie i przycinanie
  • pielęgnacja ogrodu
  • na parapecie
  • w sadzie i warzywniku
  • rośliny ozdobne
  • na różne plagi w ogrodzie
    Bardzo dużo ciekawych informacji na przykład jak zbadać glebę, co zrobić ze starą ziemią z doniczek po przesadzeniu kwiatów, co powinno nas zaniepokoić gdy patrzymy na powierzchnię gleby. Jak uprawiać trawnik by był zawsze pięknie zielony i bez chwastów.
    Przydatne są wskazówki jakie prace w ogrodzie należy wykonać w konkretnej porze roku. Wskazówki są poparte zdjęciami, co bardzo urozmaica lekturę. Zresztą fotografii jest bardzo dużo w tej pozycji. Szczegółowo opisano gatunki roślin ozdobnych najczęściej spotykanych w naszych ogrodach.
    Dla mnie najbardziej przydatny jest rozdział „Na parapecie”. To tutaj znalazłam ciekawe informacje jak uprawiać wiosenne nowalijki na okiennym parapecie oraz jak wyhodować własnego ananasa, papaję czy awokado.
    Wszystkie zawarte w książce informacje są przedstawione przejrzyście i prostym językiem. Duża ilość zdjęć, sprawia, że lektura jest bardzo przyjemna. Dzięki niej poznałam nowe gatunki roślin. Pogłębiłam swoją wiedzę na temat ogrodnictwa. Mam nadzieję, że wykorzystane informacje sprawią, iż mój parapetowy i balkonowy ogródek będzie w tym roku bardziej atrakcyjny niż zwykle. Pierwsze roślinki już kiełkują. Czekamy tylko na odpowiedni czas by można je było przenieść na przygotowane półki na balkonie.
    Książkę polecam wszystkim miłośnikom roślin ogrodowych i nie tylko.

    Za książkę dziękuję Woblinkowi

Marzenie o innym świecie - Sonya Chung


Autor: Sonya Chung
Tytuł: Marzenie o innym świecie
Wydawnictwo: Świat Książki
Rok wydania: 2012
Stron: 304
Moja ocena: 5/6

Sonya Chung jest autorką o koreańskich korzeniach. „Marzenie o innym świecie” jest jej pierwszą powieścią. Do tej pory znana jest tylko z opowiadań i esejów. Do przeczytania książki skusił mnie tytuł. Nazwisko pisarki nic mi nie mówiło, a z koreańską literaturą mam do czynienia dość rzadko. Czy żałuję – ależ nie.
Hyun-kyu jest pięćdziesięcioletnim mężczyzną. Jako nastolatek wyemigrował do Stanów Zjednoczonych. Poznajemy losy rodziny Hyun ich problemy jako emigrantów. Jednak to nie koniec przygód rodziny. Bohater postanawia odwiedzić swojego młodszego brata w Korei. To właśnie ta podróż otworzy mu oczy na inne problemy. Autorka pokazuje różne losy dwóch rodzin z rodu Han. Starszego brata, który wyjechał do Ameryki i młodszego, który mieszka w małej wiosce na południu Korei. To tutaj okazuje się, że do Korei Hyun-kyu nie przyjechał sam. W ślad za nim wyruszyła jego dorosła córka – fotoreporterka wojenna – Jane. W Ameryce pozostał jeszcze brat Jane, który boryka się z prywatnymi problemami i właśnie walczy z nałogiem. Brat Hyun-kyu stara się odnaleźć spokojne życie, jednak przybycie brata i jego córki nie pozwala mu na odnalezienie spokoju. Wracają trudne do zapomnienia przeżycia. Nie chcę zdradzać zbyt dużo szczegółów, by nie opowiedzieć całej treści książki, ale to właśnie wydarzenia w tym miejscu, bardzo wpłyną na przyszłe życie bohaterów.
Książkę czyta się fantastycznie. Jest ona pełna emocji, wzrusza i chwyta za serce. Autorka w bardzo ciekawy sposób przedstawia historię życia koreańskiej rodziny. Pokazuje kontrasty między starym i młodym pokoleniem, między rdzennymi Koreańczykami a emigrantami do Ameryki, między sposobem myślenia kobiet i mężczyzn. Poznamy autentyczne życie w Korei, często podane fakty zaskakują czytelnika. Czasami psychologiczne wątki zmuszą nas do zastanowienia się i przemyślenia swojego życia i podejmowanych w nim decyzji.
Dla mnie jednak pierwszoplanową postacią jest Jane. Opowiada ona o swoich przeżyciach związanych ze swoją pasją – fotografią. Opowiada o zdjęciach, które wykonała podczas wojny w Iraku. Dowiemy się jaki wpływ miało robienie zdjęć na życie Jane. Ona traktuje fotografowanie jako sposób interpretacji świata. Jej pasja jest wyczuwalna w czytanym tekście i to bardzo mi się podobało, bo sama lubię robić zdjęcia, tylko o innej tematyce.
Podobał mi się styl pisania koreańskiej autorki. Wręcz wyczuwa się tęsknotę bohaterów. Życie w kraju wiecznie targanym wojnami nie jest łatwe. To właśnie konflikty międzynarodowe w tym kraju stanowią tło powieści.
Zachęcam do lektury, może nie zbyt łatwej książki, ale wartej przeczytania. Polecam !!!

Książkę przeczytałam dzięki Woblink

Woal - Ana Veloso


Autor: Ana Veloso
Tytuł: Woal
Wydawnictwo: Świat Książki
Rok wydania: grudzień 2011
Stron: 512
Moja ocena: 6/6

Ana Veloso urodziła się w 1964 roku w Koblencji. Jest niemiecką pisarką i dziennikarka. Studiowała w Rio de Janeiro. Mieszkała przez wiele lat w Brazylii, gdzie znalazła temat do swojej pierwszej sagi rodzinnej „Zapach kwiatów kawy”. Autorka znana jest również polskim czytelnikom z powieści „Bądź zdrowa, Lizbono” i „Dziewczyna znad Rio Paraiso”. Akcja jej najnowszej powieści „Woal” rozgrywa się w XVII wieku w Indiach, dokładnie w portugalskiej kolonii w miejscowości Goa. Główny bohater Miguel Ribeiro Cruz, portugalski szlachcic, przyjeżdża do Goa. Musiał opuścić rodzinne miasto, gdyż zamieszany jest w skandale obyczajowe. Teraz chce wieść życie dobrego, przykładnego szlachcica, a przy okazji wyjaśnić, kto okrada rodzinny interes związany z handlem przyprawami korzennymi. Przypadkiem poznaje tajemniczą dona Amba. Kobieta w towarzystwie pojawia się dość rzadko, zawsze jednak jej twarz zakrywa niebieski woal. Nikt nie wie dlaczego kobieta zakrywa swoją twarz. Czy powodem tego jest jakaś wada jej urody, czy wręcz przeciwnie jest zachwycająco piękna. Miguel jest zdeterminowany do tego by odkryć jej tajemnice. Początkowo jednak nie bardzo mu się udaje. Amba jest kobietą niedostępną, nie przyjmuje podarków od młodego szlachcica, nie chce ulec jego urokowi. Pewnego dnia jednak wszystko się zmienia. Portugalczyk zachorował na jedną z tropikalnych chorób i to właśnie dona Amba pielęgnuje go, dzięki czemu mężczyzna wraca do zdrowia. Czy dona Amba odkryje swoją twarz? Czy oboje połączy miłość? Jaką tajemnicę skrywa kobieta? Wszystkiego dowiecie się czytając książkę „Woal”.
Powieść niezwykle wciągająca. Autorka fragmentami odkrywa wcześniejsze życie bohaterów, umieszczając je w ważnych historycznych wydarzeniach krajów w których mieszkają. Jak można się domyśleć skupia się w szczególności na życiu, historii i kulturze Indii. Dowiemy się wiele na temat świętej inkwizycji i życiu w koloniach portugalskich. Inkwizycja szczególnie gnębiła skolonizowane kraje takie jak Indie. Zmuszała mieszkańców tych regionów do przejścia na katolicyzm. Jakikolwiek sprzeciw wiązał się z wyrokiem śmierci na siebie i często całą rodzinę. Niewierni byli wtrącani do lochów, gdzie czekała ich śmierć głodowa. Majątek jaki posiadali zabierali Portugalczycy.
Wspaniale pokazała autorka przenikanie się różnych kultur na tym obszarze. Aranżowanie małżeństw, wierzenia i zwyczaje panujące w Indiach zostały opisane bardzo dokładnie. Pozwalają wczuć się w klimat panujący w Goa. Realizmu dodaje zastosowanie oryginalnych nazw indyjskich, stylizacja na gwarę kolonialną i opis regionalnych potraw. Do tego piękne, malownicze krajobrazy, pachnące egzotyką.
Nie jest to jakiś typowy romans, choć miłosny wątek w książce się pojawia. Czyta się ją wspaniale, trudno oderwać się od lektury. Dzięki tej powieści można wiele dowiedzieć się na temat Indii. Książka jest pełna przygód, wartkiej akcji. Jest miłość i zdrada, bogactwo i bieda, nienawiść i. Przeciwieństwa które sprawiają, że wciągamy się w powieść bez żadnych oporów.
Wspaniała książka nie tylko dla miłośników indyjskich klimatów. Interesująca i pełna emocji. „Woal” krytycy literaccy uznali za najlepszą powieść autorki. Ja z nimi się zgadzam w 100%. Przeczytałam wszystkie książki Ana Veloso i ta faktycznie jest najlepsza. Polecam !!!

Za książkę dziękuję księgarni internetowej Woblink