Huśtawka - Agnieszka Lis

"Jutro jest czasami o wieczność za daleko". 

Huśtawka - Agnieszka Lis

Autor: Agnieszka Lis

Tytuł: Huśtawka

Wydawnictwo: Czwarta Strona

Data wydania: 4.07.2018

Stron: 472

ISBN: 978-83-7976-926-1

Moja ocena: 6/6

„Wszyscy szukamy odpowiedzi, a znajdujemy kolejne pytania.” s.446

Agnieszka Lis to jedna z moich ulubionych pisarek. Przeczytałam prawie wszystkie powieści tej autorki i każda zrobiła na mnie ogromne wrażenie. Bardzo się cieszę, że miałam okazję poznać panią Agnieszkę osobiście na Opolskim Festiwalu Książki. Udało mi się również przeczytać jej najnowszą powieść pt. „Huśtawka” przed premierą, która będzie miała miejsce 4 lipca 2018r.

„Huśtawka” to opowieść o trzech pokoleniach kobiet. Wanda - seniorka rodu, jest wdową i mieszka sama w domu, który pozostał po jej mężu. Jej życie nie było usłane różami. Prawie nie pamięta swojej matki, która zginęła podczas wojny, a mąż – komunista – sprawił, że wielu znajomych się od niej odwróciło. Zresztą samo życie z nim nie było łatwe. Wanda ma dwie córki, które bardzo kocha.

Starsza Małgorzata jest mężatką. Pracuje na uczelni jako wykładowca i prowadzi badania naukowe. Stara się o zagraniczne stypendium. Fizyka jest jej całym światem i to pracy bohaterka poświęca bardzo dużo czasu. Jest osobą bardzo pedantyczną. Bardzo drobiazgowo dba o dom – wszystko zawsze musi być poukładane na swoim miejscu. Jej małżeństwo z Karolem nie układa się najlepiej. Mąż również dużo czasu spędza w pracy, często wyjeżdża służbowo. To sprawia, że Małgorzata podejrzewa go o zdradę. Nie ma też dobrego kontaktu z córką.

Katarzyna – siostra Małgorzaty to jej całkowite przeciwieństwo. Czuje się jak nastolatka, ciągle poszukuje sensu życia. Nie ukończyła żadnych studiów, za to zrobiła karierę w handlu. Prowadzi sieć butików i hurtownię z ubraniami, które przynoszą niezły zysk. Związana jest z Miłoszem i to z nim pragnie wyjechać do Indii, by odkryć siebie.

Joanna – córka Małgorzaty, należy do najmłodszego pokolenia. Studiuje na wydziale ekonomicznym, a cały wolny czas spędza na basenie. Ma duży problem z orientacją seksualną. Do końca nie wie, czy chciałaby spędzić życie z Grażyną, czy z Arturem, który adoruje ją już od jakiegoś czasu. Joanna jest bardzo związana ze swoją babcią i ciotką. To im powierza swoje tajemnice, dzieli się problemami i od nich oczekuje rady. Z matką nie ma najlepszego kontaktu. Małgorzata zawsze traktowała ją ozięble, co sprawiło, że córka wręcz się boi jej cokolwiek powiedzieć.

Każdy z bohaterów tej powieść kryje jakieś tajemnice, które autorka stopniowo nam odkrywa, budując rodzinną historię, w której każdy z nas znajdzie cząstkę siebie.

„Czasami tak bardzo chcemy, żeby coś było prawdziwe, ważne, że tworzymy wygodną dla nas rzeczywistość. Wirtualną. Istnieje tylko w nas i dla nas. Budujemy siebie na interpretacjach a nie na faktach…” s. 66-67

Bardzo ciekawym rozwiązaniem w książce jest tajemnicze miejsce TUTAJ. Bardzo długo nie mogłam rozgryźć gdzie znajduje się Wanda, choć miałam swoje podejrzenia. To tam nestorka rodu rozmawia ze swoim mężem Stanisławem i kochankiem Romanem. Te rozmowy mają bardzo ciekawy przebieg, gdyż zawsze rozmówcy używają słów na daną literę alfabetu. Dzięki temu poznałam wiele nowych pojęć, których znaczenia wcześniej nie znałam.

„ - Jesteś szybka i bystra. W tym świecie, utkanym ze złotych nitek snu, w którym możesz podróżować palankinem lub pociągiem, mieszkać w pagodzie lub pałacu, w którym możesz podziwiać lub przeklinać, w którym możesz wszystko, nie każdemu się chce sięgnąć po słownik. Uczysz się. Ale to twój świat. Ty ustalasz zasady.” s. 334

To właśnie Wanda jest głównym narratorem powieści i jej oczami śledzimy losy rodziny. Czasami patrzymy na nią z góry, innym razem wraz z Wandą uczestniczymy razem w spotkaniu rodzinnym. To sprawiło, że czułam się tak jakbym razem ze wszystkimi siedziała przy jednym stole i słuchała opowieści o ich życiu.

„Huśtawka” to nie jest lekka powieść do poduszki. Jest to świetnie napisana powieść obyczajowa z elementami psychologicznymi. Autorka pokazuje nam jak silne emocje towarzyszą naszym bohaterkom, sprawiając, że powieść trzyma nas w napięciu. Nie wiemy jaką ostateczną decyzję podejmą, bo zmienia się ona jak na tytułowej huśtawce. Raz jest taka, potem pojawia się coś nowego, nowy problem czy odkryta tajemnica i decyzja ulega zmianie.

Bardzo podoba mi się obraz wielopokoleniowej rodziny przedstawiony w powieści. Wszyscy jej członkowie wspierają się i wybaczają sobie błędy. Choć czasami potrzebna była pomoc psychologa. Autorka pokazała nam, jak ważna jest szczerość i próba zrozumienia decyzji innych. Choć czasami rodzice mają inne zdanie niż ich córka – popierają jej wybory.

„… rodzic nie powinien być kapitanem statku swojego dziecka. Powinien umieć zmienić się w latarnię, żeby oświetlić swojemu dziecku drogę.” s. 140

Podobnie jest w relacji babcia – wnuczka. Mimo sporej różnicy wieku Wanda stara się zrozumieć postępowanie Joanny i wspiera ją bardzo mocno w postanowieniach.

„Każde pokolenie ma coś, czym stara się szokować starszych. Tak naprawdę zmienia się tylko opakowanie.” s. 71

W każdej z bohaterek odnajdywałam cząstkę siebie. Powieść pozwoliła mi samej zastanowić się nad tym jaką jestem matką, żoną czy gospodynią. Przemyśleć wiele własnych decyzji.

Autorka nie boi się poruszać tematów trudnych jak choroby psychiczne, nowotwór czy związki lesbijskie. Przedstawia życie prawdziwe, takie jakie jest, a nie upiększone, zakończone happy endem, pozbawione problemów. To właśnie cenię w powieściach Agnieszki Lis.

Serdecznie polecam najnowszą powieść autorki i zachęcam do sięgnięcia po inne jej książki, bo warto.

„… odkryłam ile barw jest na świecie. Zaczęłam cenić życie. Więc jeśli masz szansę, to ją chwytaj. W locie.”

Dziękuję za cudowne spotkanie

I piękną dedykację :)

Serdecznie polecam !!!