Listy miłosne Proroka - Paulo Coelho

Wybór i adaptacja: Paulo Coelho

Tytuł: Listy miłosne proroka

Tytuł oryginalny: Cartas de Amor do Profeta

Tłumaczenie: Anna Gren, Grażyna Misiorowska

Wydawnictwo: Drzewo Babel

Rok wydania: 2006

Stron: 160

ISBN: 978-83-89933-50-8

Moja ocena: 5/6

Przeczytałem po raz pierwszy Proroka w latach sześćdziesiątych. Posłużyłem się wtedy fragmentem mówiącym o dzieciach, starając się wytłumaczyć moim rodzicom, kim jestem. Myślałem wówczas: Gibran jest buntownikiem.
Po raz drugi przeczytałem Proroka w latach osiemdziesiątych, aby przypomnieć sobie jego niezwykłą prostotę i siłę. Sadziłem wtedy: Gibran jest mędrcem.
Po raz trzeci przeczytałem Proroka w latach dziewięćdziesiątych. Miałem już na swoim koncie kilka
opublikowanych książek i wiedziałem, że zbuntowany duch i słowa mądrości nie zawsze odzwierciedlają złożony świat duszy pisarza. Pytałem wówczas sam siebie: Kim jest Gibran?
Ponowna lektura Proroka nie dała odpowiedzi na to pytanie, ale się nie zniechęciłem i szukałem dalej. Przeczytałem po raz kolejny niektóre z jego dzieł, dwie biografie, aż w końcu, dzięki libańskiej przyjaciółce, Souli Saad, natrafiłem na jego listy. Kiedy człowiek kocha, odkrywa swoja duszę...

Paulo Coelho
w przedmowie do Listów miłosnych Proroka

„Listy miłosne proroka” - to przepełnione uczuciem teksty o wielkiej więzi, jaka łączyła Khalila Gibrana i Mary Haskell.

Kim był Khalil Gibran? Urodził się w 1883 roku w Bszarre, górskim miasteczku na północy Libanu. W dzieciństwie Gibran był chłopcem nieśmiałym. Często stronił od ludzi, unikał towarzystwa swoich kolegów i koleżanek. Swój wolny czas poświęcał na czytanie, rysowanie i pisanie. W 1896 roku Gibran zaczął uczęszczać do Denison House - instytucji, która zajmowała się uzdolnionymi artystycznie dziećmi ze slumsów i ze środowisk imigracyjnej biedoty. Rok później Khalil, pragnac kontynuowac naukę arabskiego, wyjechał do Libanu i wstapił do słynnej
Madrasat al-Hikmat . Szkoły Madrości. W 1902 roku, w wieku 19 lat opuścił Liban, do ktorego nigdy już nie powrócił, i udał się do Bostonu, gdzie poświęcił się malarstwu. Wkrótce stracił najbliższe mu osoby. Na gruźlice zmarła jego siostra, potem odszedł brat, a na końcu ukochana matka. Dwa lata później poznał Mary Haskell, która stała się jego przyjaciółką. Darzył on kobietę platoniczną miłością.

W 1905 roku zaczął publikować po arabsku poematy prozą. W 1908 roku wydał kolejna książkę, zbiór krótkich opowiadań. „Broken wings”, to jego jedyna powieść, opowiadająca historię miłości stłamszonej przez chciwość, konwenans i szowinizm. „Prorok” ukazał się w 1923 roku i w krótkim czasie odniósł olbrzymi sukces.

Kolejne ksiażki Gibrana to: Kingdom of the Imagination (1927), Jesus, Son of Man(1928), a w 1931 roku The Earth Gods. Miesiąc później, 10 kwietnia 1931 roku, Khalil Gibran umiera na marskość wątroby w nowojorskim szpitalu.

„Listy miłosne proroka” to korespondencja z lat 1908 – 1924 pomiędzy Khalilem i Mary. Trudno mi opisać ich treść. To piękne słowa, pisane z miłością, które wpisują się w naszą duszę. Khalil pisze o wszystkim co go spotyka, opisuje swoje smutki i radości, uczucia, pragnienia. Znajdziecie tutaj wiele stwierdzeń z którymi sami możecie się utożsamić. Wspaniała książka dla zakochanego człowieka, który szuka natchnienia do krótkich liścików. Pomoże ona Wam zrozumieć i wyrazić MIŁOŚĆ. To książka, którą trudno czytać od deski do deski, trzeba ją sobie dawkować, przemyśleć, przeczytać ponownie. Wracać do fragmentów i się nimi delektować.

Książka „Listy miłosne proroka” napisana jest typowym językiem dla Paula Coelho. Na pewno miłośnicy jego literatury nie będą zawiedzeni.

Oto kilka fragmentów, które mnie chwyciły za serce, prawd, o życiu, miłości i tęsknocie.

 

„... odległość nie istnieje dla tych, którzy kochają.” s.19

„Chyba największym pragnieniem, każdego człowieka jest odsłonić się przed samym sobą, pozbyć wszystkich masek i zostać zrozumianym przez bliskich.” s.21

„Żeby świat pojąć, trzeba bardzo się od niego oddalić. Życie to najtrudniejsza ze wszystkich sztuk.” s.21

„Życie jest potężną siłą, a my, ludzie, mali duchem. Między życiem a człowiekiem istnieje wielka przepaść. Potrzeba odwagi, aby przejść nad tą przepaścią, dotknąć własnej duszy i ją zmienić. Czy warto?” s.24

„Człowiekiem rządzą trzy siły: logika, serce i seks. Każda z nich prowadzi go przez pewien czas.” s.26

„Człowiek może się oddać w czyjeś ręce tylko wtedy, gdy miłość jest tak wielka, że oddanie oznacza całkowitą wolność.” s.27

„Najnudniejsi są ludzie, którzy próbują za wszelką cenę być interesujący.” s.29

„Rzeczy są piękne same w sobie i stają się piękniejsze, kiedy je człowiek poznaje. Wiedza nas uskrzydla.” s.45

„Miłość jest świadoma siebie. Tak twórczy impuls nie ma innego celu poza samospełnieniem.

Człowiek jest doskonały dzięki swoim niedoskonałością. Jeśli ktoś jest powolny, nie dzieje się tak dlatego, że brak mu energii, lecz dlatego, że jest czymś pochłonięty. Czymś co jest ważne, choć sam może nie zdawać sobie z tego sprawy. Jesteśmy nieświadomi wielu rzeczy, które stanowią istotę naszego życia.” s.51

„Nie potrafimy sprawić, aby inni ludzie pojęli na czym polega istota życia. Sami muszą podjąć wędrówkę ku zrozumieniu.” s. 58

„Miłość jest tym, za czym najbardziej tęsknimy i co najbardziej chcielibyśmy ofiarować. Nikt nie dostrzega, że miłość jest nieustannie dawana i odrzucana.” s.63

„Różnica pomiędzy prorokiem i poetą polega na tym, że ten pierwszy żyje tak, jak naucza. Z poetą jest inaczej. Może pisać wspaniałe wiersze miłosne, żyjąc bez miłości. Gdy pogodzi się z myślą, że nie jest kochany, z czasem staje się kimś, kogo ludzie kochają.” s.65

„Małżeństwo nie daje nikomu prawa, aby uczynił z drugiej osoby niewolnika, ale jednocześnie małżonkowie są od siebie w pewnym stopniu zależni. Dobrze jest brać tylko tyle, ile potrafimy ofiarować.” s.66

„Moje życie jest tylko zbiorem nut, Twoje serce przemienia je w melodię.” s.71

Druga część książki - „Prorok” Khalila Gibrana - to zbiór krótkich przypowieści, dotyczących tego, co w życiu ważne - miłości, małżeństwa, dzieci, dawania, jedzenia i picia, pracy, radości i smutku, domu, stroju, kupowania i sprzedawania, zbrodni i kary, praw, wolności, rozsądku i pasji, bólu, zrozumienia siebie, nauczania, przyjaźni, mowy, czasu, modlitwy, przyjemności, piękna, religii i śmierci oraz tego, co dobre, a co złe. Ale na tym tekście chciałbym się skupić oddzielnie.

Tak sam autor pisze o swojej książce w liście do Mary : „Całym sobą jestem przesiąknięty treścią „Proroka”. Zawarłem w tej książce idee, które pragnę wcielić w życie. „Prorok” krążył wokół mnie od czasu, gdy miałem czternaście lat, ale dopiero teraz w pełni rozumiem prawdy w nim zawarte. Ta książka jest uwieńczeniem moich duchowych poszukiwań.” 18 kwietnia 1920 roku.

Chciałabym dokładniej skupić się nad lekturą Proroka, dlatego raczej nie napiszę recenzji tego dzieła, ale swoje przemyślenia związane z fragmentami książki. Zapraszam wkrótce.

Polecam 

Książkę  przeczytałam  w ramach wyzwania "Pod hasłem"